"De aanwezigen in de synagoge (te Nazaret) ontstaken in grote woede. Ze sprongen op en dreven hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om hem in de afgrond te storten. Maar hij liep midden tussen hen door en vertrok." (Lucas 4: 28-30 NBV)

Een man vertelde: "Vanaf mijn jeugd kleineerde mijn vader mij, nooit deed ik iets goed. Daardoor voel ik mij afgewezen." En een meisje op de middelbare school maakt iets dergelijks mee. Niemand uit haar klas wil contact met haar, ze staat altijd alleen. Hierdoor heeft ze al de nodige littekens opgelopen. Overal komt afwijzing voor, in families, bedrijven, scholen, de politiek, tussen volken en landen. 

Jezus overkomt het ook. We lezen hierover in Lucas 4:14-30. Aanvankelijk is Hij zeer gezien. In zijn vertrouwde synagoge in Nazaret leest Hij op een keer uit de profeet Jesaja, uit hoofdstuk 58 en 61. Hij maakt duidelijk: wat ik gelezen heb is in mij in vervulling gegaan. Ik ben die gezalfde en breng de armen het goede nieuws, gevangenen vrijlating, blinden het gezicht, onderdrukten bevrijding. Zijn stadgenoten zijn lovend. Maar....is Hij dan de messias, de redder? Hij is toch de zoon van Jozef, de timmerman? Laat Hij het maar bewijzen. De mensen willen wonderen van Hem zien. Jezus weigert. Ze moeten Hem geloven op zijn woord. Dan slaat de stemming om. De Nazareners wijzen Jezus nu af. Woedend willen ze Hem in de afgrond te storten. Het deert Jezus niet. In tegenstelling tot ons. Wij dragen afwijzing vaak nog jaren met ons mee. Jezus echter weet dat dit nog maar het begin is. "Hij liep tussen hen door en vertrok." 

De Nazareners laten Hem gaan. Hij moet die hele weg naar zijn kruis nog gaan, waarna zijn opstanding volgt. Jezus is bereid deze weg van totale afwijzing te gaan om alle afwijzing die wij elkaar bezorgen te overwinnen, al onze duisternis, ons falen en zelfs de dood. En hierdoor weten wij: Christus wijst je nooit af, maar accepteert je, volledig. Dat maakt je sterk en doet je goed. Daardoor weten wij ook wat ons te doen staat. Uit dankbaarheid voor Zijn acceptatie van jou zijn wij geroepen ieder mens te accepteren, zijn wij geroepen ieder mens aandacht te geven. Want ieder mens is een kostbaar schepsel van God. En als mensen aan de kant staan, is het onze taak in maatschappij en kerk om hen op te vangen, recht te doen: de verzorgingshuisbewoner, de werkloze, de verslaafde, de eenzame, de vluchteling, de arme, de psychisch geplaagde. Accepteer elkaar, of zoals Paulus zegt: Aanvaard elkaar, zoals Christus ons aanvaard heeft. Dat is een belangrijk uitgangspunt in ons politieke denken. Mogen wij daaraan werken, dat steeds minder mensen zich aan de kant voelen staan.